Limfocyty CD4+ CD28− a udar niedokrwienny mózgu. Część II: Limfocyty CD4+ CD28− a blaszki miażdżycowe w tętnicach szyjnych wspólnych

Background and purpose CD4+CD28− lymphocytes can directly contribute to the instability of atherosclerotic plaque. This paper attempts to answer the question of the potential influence of the CD4+CD28− lymphocyte population on the ultrasound image of atherosclerotic plaque in the common carotid artery (CCA) wall. Material and methods The study involved a group of 109 patients, aged 45 to 65 years, including 42 patients with first-ever ischaemic stroke, experiencing symptoms resulting from disturbances of the anterior area of cerebral circulation, arterial hypertension and/or type 2 diabetes mellitus (group 1). Group 2 consisted of 34 patients with mentioned risk factors, without ischaemic stroke. The control group comprised 33 healthy individuals. The percentage of CD4+CD28− lymphocytes was assessed with flow cytometry. Results A significant difference in the incidence of heterogeneous plaques was noted between groups 1 and 3 (p = = 0.0023) as well as between group 2 and 3 (p = 0.0005), whereas groups 1 and 2 did not differ from each other. The proportion of CD4+CD28− lymphocytes was similar in groups 1 and 2 (p = 0.97), but it differed between groups 1 and 3 (p < 0.0001) and between groups 2 and 3 (p < 0.001). A correlation was found between the proportion of CD4+CD28− lymphocytes in the blood and the number of CCA atherosclerotic plaques (Rs = 0.191, p = 0.046). The proportion of CD4+CD28− lymphocytes in peripheral blood did not correlate with the ultrasound types of atherosclerotic plaques. No correlation between the proportion of CD4+CD28− lymphocytes and the area of atherosclerotic plaques was found. Conclusions The correlation between the proportion of CD4+CD28− lymphocytes and the number of atherosclerotic plaques within the CCA suggests that the cells are involved in the mechanism of carotid plaque formation. There is no proof of the involvement of the above-mentioned cells in the mechanism of plaque destabilization in those arteries.Wstęp i cel pracy Limfocyty CD4+CD28− mogą bezpośrednio przyczyniać się do niestabilności blaszek miażdżycowych. Skłoniło to autorów pracy do podjęcia badań nad ewentualnym wpływem subpopulacji limfocytów CD4+CD28− na obraz ultrasonograficzny blaszek miażdżycowych w ścianie tętnicy szyjnej wspólnej. Materiali metody Do badania zakwalifikowano 109 osób w wieku od 45 do 65 lat, w tym 42 chorych na pierwszy w życiu udar niedokrwienny mózgu z objawami klinicznymi wynikającymi z zaburzeń przedniego obszaru krążenia mózgowego, nadciśnieniem tętniczym i/lub cukrzycą typu 2 (grupa 1.). Grupę 2. stanowiło 34 chorych z wymienionymi czynnikami ryzyka, ale bez udaru, a grupę kontrolną – 33 osoby uznane za zdrowe. Odsetek limfocytów CD4+CD28− we krwi obwodowej analizowano za pomocą cytometrii przepływowej. Wyniki Wykazano istotną różnicę w częstości występowania blaszek heterogennych pomiędzy grupami 1. i 3. (p = 0,0023) oraz 2. i 3. (p = 0,0005), natomiast grupy 1. i 2. nie różniły się istotnie pod względem odsetka osób z tego rodzaju blaszkami. Odsetek badanych limfocytów CD4+CD28− w grupach 1. i 2. był zbliżony (p = 0,97), natomiast istotnie większy w porównaniu z grupą 3. (grupa 1. vs grupa 3.: p < 0,0001; grupa 2. vs grupa 3.: p < 0,001). Wnioski Współwystępowanie dużej liczby limfocytów CD4+CD28− z dużą liczbą heterogennych blaszek miażdżycowych w tętnicach szyjnych wspólnych nasuwa podejrzenie o udział wymienionych komórek w mechanizmie destabilizacji blaszek w tych naczyniach

Analiza wpływu wybranych czynników anestezjologicznych na stan neurobehawioralny noworodka

Introduction. An increasing percentage of children are born through C-sections. Both mother and child are exposed to potential obstetric, anesthesia and neonatal complications. Hypoxia associated with obstetric or anesthetic complications can lead to fetal hypoxia, and induce adaptation difficulties in the postpartum period or permanent developmental disorders. Knowledge of issues related to the perioperative care of the mother and child will minimize complications and provide high-quality care.Aim. The aim of the study was to analyze the impact of opioids in analgesia and hypotension during C-section on neonatal neurobehavioral state.Material and Methods. The study involved 102 mothers and their babies born by C-section. The study was approved by the Bioethics Committee of PUM. The inclusion criterion was the lack of systemic diseases in the mother and the gestational age over 36 weeks. All mothers were subarachnoidally anesthetized for the labor. Newborns after two days of life were assessed by NBAS (Neonatal Behavioral Assessment Scale).Results. Neonatal reflexes in the study group were normal. Newborns of mothers who were added fentanyl to anesthesia, did not differ in behavior from the others (p>0.05). After adding Morphini Sulfas 0.1% Spinal to anesthesia there were observed statistically significant differences in the behavior of newborns, compared to infants whose mothers did not receive it, in terms of sound stimulus habituation (p=0.04) in favor of those whose mothers received MF Spinal intrathecally. Children of mothers anaesthetized without the addition of MF Spinal presented higher self-calming abilities than the others (p=0.03). The ability of calming down differed infants of mothers whose blood pressure declined during anesthesia (p=0.04).Conclusions. Subarachnoid anesthesia with opioid supplementation for C-section as well as an anesthesia-related decrease in blood pressure slightly affected neurobehavioral state of infants born by C-section comparing to those whose mothers had not received opioids intraspinally and had not experienced a blood pressure decrease. (JNNN 2016;5(3):92–98)Wstęp. Drogą cięcia cesarskiego rodzi się coraz większy odsetek dzieci. Niezależnie od przyczyn, z jakich zostało wykonane, zarówno matka, jak i dziecko narażeni są na potencjalne powikłania położnicze, anestezjologiczne, neonatologiczne. Niedotlenienie związane z powikłaniami położniczymi, czy anestezjologicznymi może prowadzić do niedotlenienia dziecka płodowego, a tym samym wpłynąć na trudności adaptacyjne w okresie poporodowym czy trwałe zaburzenia rozwojowe. Znajomość zagadnień związanych z opieką okołooperacyjną nad matką i dzieckiem pozwoli na minimalizację powikłań i zapewnienie wysokiej jakości opieki.Cel. Celem badań była analiza wpływu podaży opioidów w analgezji oraz obniżenia ciśnienia tętniczego podczas cięcia cesarskiego na stan neurobehawioralny noworodka.Materiał i metody. Badaniem objęto 102 pary noworodków i ich matek, które urodziły przez cięcie cesarskie. Na badanie uzyskano zgodę Komisji Bioetycznej PUM. Kryterium włączenia stanowił brak chorób układowych u matek oraz wiek ciążowy powyżej 36 tygodnia ciąży. Wszystkie matki znieczulane były do porodu podpajęczynówkowo. Szczegóły dotyczące znieczulenia uzyskano z karty znieczulenia. Noworodki po ukończeniu 2 doby życia zostały ocenione skalą NBAS (Neonatal Behavioural Assessment Scale) zgodnie z zasadami przeprowadzenia badania.Wyniki. Odruchy noworodkowe w badanej grupie były prawidłowe. Stan neurobehawioralny w większości badanych pozycji nie wykazywał różnic między badanymi. Noworodki matek, którym do leków znieczulenia dodano Fentanyl, nie różniły się zachowaniem od pozostałych (p>0,05). Po dodaniu Morphini Sulfas 0,1% Spinal do znieczulenia przewodowego zaobserwowano istotne statystycznie różnice w zachowaniu noworodków w porównaniu do dzieci, których matki jej nie otrzymały w zakresie habituacji bodźca dźwiękowego (p=0,04) na korzyść tych, których matki otrzymały dokanałowo MF Spinal. Dzieci matek znieczulanych bez dodatku MF Spinal prezentowały samouspokajanie się na wyższym poziomie od pozostałych (p=0,03). Umiejętność uspokajania się różniła noworodki matek, u których obniżyło się ciśnienie tętnicze podczas znieczulenia (p=0,04).Wnioski. Opieka nad matką i dzieckiem powinna być zindywidualizowana w oparciu o potrzeby matki i dziecka wynikające z samopoczucia matki i stanu neurobehawioralnego dziecka. (PNN 2016;5(3):92–98

Enamel Thickness before and after Orthodontic Treatment Analysed in Optical Coherence Tomography

Despite the continuous development of materials and techniques of adhesive bonding, the basic procedure remains relatively constant. The technique is based on three components: etching substance, adhesive system, and composite material. The use of etchants during bonding orthodontic brackets carries the risk of damage to the enamel. Therefore, the article examines the effect of the manner of enamel etching on its thickness before and after orthodontic treatment. The study was carried out in vitro on a group of 80 teeth. It was divided into two subgroups of 40 teeth each. The procedure of enamel etching was performed under laboratory conditions. In the first subgroup, the classic method of enamel etching and the fifth-generation bonding system were used. In the second subgroup, the seventh-generation (self-etching) bonding system was used. In both groups, metal orthodontic brackets were fixed and the enamel was cleaned with a cutter fixed on the micromotor after their removal. Before and after the treatment, two-dimensional optical coherence tomography scans were performed. The enamel thickness was assessed on the two-dimensional scans. The average enamel thickness in both subgroups was not statistically significant

New aspects of postmenopausal osteoporosis treatment with micronized estradiol and progesterone

Objectives: The aim of the study was to assess the effectiveness of postmenopausal osteoporosis treatment with natural sex hormones.Material and methods: The single-blind study included 210 women, randomly allocated to three different groups, with various methods of treatment: Group I (70 controls) received transcutaneous placebo for the course of one year, Group II (70 females, aged 52.2 ± 3.1 years) used oral hormone supplementary therapy (HST), and Group III (70 females, aged 51.9 ± 3.5 years) received transcutaneous modified hormone replacement therapy (MHRT), supplemented with intravaginal lutein, dietary minerals, and 1000 IU of vitamin D3/day.Results: No increase in bone mineral density was observed in the control group. However, mineral density of the vertebral bodies was significantly higher after 3 and 5 years in the HST group (p < 0.05), and after 1 year in the MHRT group (p < 0.01). This increase was even more significant (p < 0.001) after 3 and 5 years in the MHRT group.Conclusions: Transcutaneous hormone therapy with micronized estradiol and progesterone is the treatment of choice in postmenopausal osteoporosis, as evidenced by bone mineral density and biochemical markers

Optical coherence tomography as a non-invasive method of enamel thickness diagnosis after orthodontic treatment by 3 different types of brackets

Background. Medical digital imaging is the basis of effective medical diagnosis and is now in the mainstream of a dynamically developing branch of science. Optical coherence tomography (OCT) enables real-time in situ imaging of tissues without the need for biopsy, histological procedures or X-rays. Objectives. The aim of the study was to evaluate the application of OCT in orthodontic diagnostics and clinical practice by assessing the thickness of the enamel before and after orthodontic treatment. Material and methods. A hundred and eighty teeth in this in vitro study were divided into 3 groups of 60 teeth each. In each group (Group 1 – metal brackets, Group 2 – ceramic brackets and Group 3 – composite brackets), the orthodontic brackets were attached to the enamel using the 5th-generation adhesive system. The image of the enamel tissue was captured with a 3D–OCT camera before installing orthodontic brackets and after debonding and mechanical processing. The obtained OCT scans were subjected to expert IT analysis. For the statistical analysis, the Shapiro-Wilk test, the median test, the Mann-Whitney U test, Friedman two-way analysis of variance (ANOVA), Wilcoxon matched pairs signed ranks test, the χ2 test of independence with Yates’s correction, and Fisher’s exact test were used. Maxwell’s general principle was followed when using this type of test. The level of significance was set at p = 0.05. Results. The thickness of the enamel varied least when metal brackets were used. The changes in enamel thickness in the composite and ceramic bracket groups were not statistically significant. Conclusions. Optical coherence tomography is an effective diagnostic tool to evaluate the thickness of the enamel tissue before and after orthodontic treatment. Changes in the enamel layer thickness after orthodontic treatment are determined by the type of material which the orthodontic bracket is made of

Wpływ modułu porodowego na triadę: matka–ojciec–dziecko

Introduction. Enabling a mother to have early contact with her baby regardless of a delivery module, and giving a father the opportunity to take care of baby and partner are important aspects of obstetric care, having effects on bonding. Aim of the study. Assess the influence of the delivery module on the interactions within the mother-father-newborn triad. Material and methods. Subjects were women (n = 200) and their babies born naturally (n = 92) and via c-section (n = 108). A research instrument was a questionnaire evaluating interactions within a triad. The analysis of the results was conducted using the Mann-Whitney U test and the Fisher test. The difference was regarded as statistically insignificant for p ≤ 0.05. Results. There were statistically significant differences in breastfeeding (p = 0.0001) and the way of talking to children (p = 0.04) depending on the delivery module. There were no statistically significant differences in other parameters (p > 0.05). Conclusions. Women after c-section had direct contact with their babies after delivery considerably less frequently, which had an impact on their attitudes and hindered the formation of dyadic bonds.Wstęp. Umożliwienie matce wczesnego kontaktu z dzieckiem oraz ojcom możliwości włączania się w opiekę nad noworodkiem i partnerką należy do ważnych aspektów opieki położniczej rzutujących na tworzenie się więzi w triadzie. Cel pracy. Ocena wpływu modułu porodowego na zachowania w triadzie. Materiał i metody. W badaniu udział wzięły położnice wraz dziećmi (n = 200) urodzonymi naturalnie (n = 92) oraz przez cięcie cesarskie (n = 108). Zastosowano kwestionariusz oceniający zachowania w triadzie. Analizę wyników przeprowadzono testem U Manna-Whitneya i Fishera. Za istotne przyjęto prawdopodobieństwo p ≤ 0,05. Wyniki. Zaobserwowano znamienne różnice między karmieniem piersią (p = 0,0001), sposobem mówienia do dziecka (p = 0,04), a modułem porodowym. W pozostałych z ocenianych parametrów nie zaobserwowano różnic (p > 0,05). Wnioski. Kobiety rodzące cięciem cesarskim częściej nie miały z dzieckiem bezpośredniego kontaktu po porodzie, wpływając na jakość postawy i utrudniając tworzenie więzi w diadzie

Risk Factors and Symptoms of Meibomian Gland Loss in a Healthy Population

Purpose. The aim of this study was to investigate the relationships between MGL and ocular symptoms, several systemic conditions, and key markers of ocular surface health. Methods. We included into the study 91 healthy volunteers between the ages of 20 and 77 years. We analyzed meibomian gland morphology, function, and lid margin alterations. We correlated our findings with self-reported ocular symptoms, systemic medical history, lifestyle factors, and tear film abnormalities. Results. We observed that a high ocular surface disease index, a history of either chalazion or hordeolum, experience of puffy eyelids upon waking, and foreign body sensation all appeared to be predictors of an abnormal meiboscore after adjusting for age and sex (p=0.0007; p=0.001; p=0.02; p=0.001, resp.). Multivariate logistic regression model including age and sex showed that there were three independent predictors of abnormal meiboscore: older age (OR = 1.03, 95% CI = 1.01–1.04 per year, p=0.006), postmenopausal hormone therapy (OR = 4.98, 95% CI = 1.52–16.30, p=0.007), and the use of antiallergy drugs (OR = 5.85, 95% CI = 2.18–15.72, p=0.0004). Conclusion. Our findings extend current knowledge on the pathophysiology of MGL

Influence of L-carnitine supplementation on diurnal blood pressure rhythm in obese type 2 diabetic subjects with autonomic neuropathy

Wstęp Neuropatia cukrzycowa może wpływać na dobowy rytm ciśnienia tętniczego. Istnieją przypuszczenia, że w rozwoju neuropatii cukrzycowej oraz insulinooporności może brać udział zaburzona przemiana karnityny. Celem podjętych badań była ocena stężeń karnityny całkowitej i wolnej w surowicy oraz dobowego rytmu ciśnienia tętniczego u otyłych chorych na cukrzycę typu 2 z neuropatią autonomiczną i bez neuropatii, jak również ocena wpływu stosowania L-karnityny na funkcję układu autonomicznego i dobowy rytm ciśnienia u tych chorych. Materiał i metody Badaniami objęto 30 otyłych osób chorych na cukrzycę typu 2, leczonych lekami doustnymi. U 15 chorych stwierdzono subkliniczną neuropatię autonomiczną układu sercowo-naczyniowego (grupa NA(+)), natomiast u 15 osób nie stwierdzono obecności tego powikłania (grupa NA(-)). Grupę kontrolną stanowiło 15 otyłych osób bez cukrzycy. U wszystkich badanych wykonano pomiar wskaźnika masy ciała (BMI), wskaźnika talia/biodra (WHR), oznaczano stężenie karnityny wolnej i całkowitej, glukozy, insuliny, peptydu C, HbA1c i lipidów. Neuropatię autonomiczną układu sercowo-naczyniowego oceniano na podstawie baterii testów według Ewinga. Ambulatoryjny, 24-godzinny pomiar ciśnienia tętniczego wykonano za pomocą urządzenia SpaceLabs 90207. Badania przeprowadzono w warunkach wyjściowych oraz po 3 miesiącach stosowania L-karnityny podawanej doustnie w dawce 1000 mg/d. Wyniki We wszystkich badanych grupach wiek, płeć, wskaźnik BMI i WHR były zbliżone. Podobny był także dobowy rytm ciśnienia tętniczego i liczba osób wykazujących prawidłowy spadek ciśnienia w nocy. Grupy NA(+) i NA(–) nie różniły się pod względem stężenia karnityny wolnej i całkowitej, wyrównania cukrzycy, stężenia insuliny i peptydu C, a także stężeń cholesterolu i jego frakcji oraz triglicerydów. Mimo iż stosowanie karnityny u chorych na cukrzycę prowadziło do istotnego wzrostu jej stężenia w surowicy, nie miało wpływu na masę ciała, funkcję układu autonomicznego i dobowy rytm ciśnienia. Wnioski Obecność subklinicznej neuropatii autonomicznej u otyłych chorych na cukrzycę typu 2 nie wpływa na dobowy rytm ciśnienia i nie wykazuje związku ze stężeniami karnityny wolnej i całkowitej. Stosowanie karnityny nie wpływa na neuropatię autonomiczną ani na dobowy rytm ciśnienia tętniczego.Background Diabetic autonomic neuropathy can be associated with abnormalities in diurnal blood pressure rhythm. It has been suggested that carnitine deficiency can be involved in the development of both diabetic neuropathy and insulin resistance. The aim of the study was to assess serum carnitine levels and diurnal blood pressure rhythm in obese type 2 diabetic subjects with subclinical autonomic neuropathy and without neuropathy and to determine influence of L-carnitine supplementation on autonomic neuropathy and blood pressure rhythm. Material and methods Study was performed in 30 obese type 2 diabetic patients treated with oral antidiabetic agents. Subclinical autonomic neuropathy of cardiovascular system was present in 15 of them - group NA(+) and was not found in 15 others - group NA(-). Control group consisted of 15 obese, nondiabetic subjects. In all subjects body mass index (BMI), waist-hip ratio (WHR), fasting serum free and total carnitine, glucose, insulin, C-peptide, lipids and HbA1c were measured. Assessment of autonomic neuropathy was based on a Ewing’s battery of autonomic function tests. Ambulatory blood pressure monitoring was performed with SpaceLabs 90207. Investigation was performed twice, before and after supplementation of 1000 mg L-carnitine per day, given orally for 3 month. Results No differences in age, sex, BMI and WHR was found in all investigated groups. Diurnal blood pressure rhythm and number of subjects with normal night blood pressure fall was similar in NA(-) and NA(+) patients. Similar levels of free and total carnitine, glucose, insulin, C-peptide, HbA1c, total cholesterol, LDL, HDL cholesterol and triglicerides were found in NA(+) and NA(-) groups. After supplementation of L-carnitine in diabetic patients, serum carnitine levels increased but there was no change in BMI, autonomic nervous system function and blood pressure rhythm. Conclusions Subclinical autonomic neuropathy in obese type 2 diabetic subjects is not associated with serum carnitine concentration and abnormalities in blood pressure rhythm. Supplementation of L-carnitine does not influence the autonomic neuropathy and diurnal blood pressure rhythm

Biotechnological and clinical outcome of in vitro fertilization in non-obese patients with polycystic ovarian syndrome.

INTRODUCTIONPolycystic ovarian syndrome (PCOS) is a hormonal and metabolic disorder which poses problems with controlled ovarian stimulation (COH). It has been also postulated that PCOS patients have oocytes and embryos with poorer quality which affects IVF results.AIMTo verify IVF outcome in non-obese patients with PCOS.MATERIALS AND METHODSIVF results of 71 non-obese PCOS patients with 243 non-obese non-POCS patients, regardless of stimulation protocol, from years 2004-2006 were compared.RESULTSBiotechnological results of PCOS patients in opposition to non-PCOS patients were respectively as follows: higher average number (10.19 vs. 7.61; p=0.001) and percentage (82.34% vs. 76.25%; p=0.025) of retrieved mature M2 oocytes; similar (77.01% vs. 76.75%; p=0.835) fertilization rate with higher average number of embryos (7.633 vs. 5.650 p=0.003); higher average number (4.830 vs. 3.304; p=0.001) and percentage (65.66% vs. 60.57%; p=0.006) of embryos with optimal Z1 and Z2 pronuclei pattern according to Scott; higher average number of class Aembryos (3.57 vs. 2.34; p=0.001). Similar number of embryos were transferred in both groups (2.408 vs. 2.485, p=0.552). Clinical results in PCOS and non-PCOS patients were as follows: similar stimulation duration (10.53 days vs. 10.31 days; p=0.639) with significant less gonadotropin total usage (1866.54 IU vs. 2276.18 IU; p=0.001). Also clinical pregnancy per transfer (57.75% vs. 41.98%; p=0.021) and delivery per transfer (45.07% vs. 32.51%; p=0.066) were more often in PCOS patients with comparable miscarriages (12,68% vs. 6,58%; p=0.131) and ectopic pregnancy (0.00% vs. 2.06%; p=0.591) rates, respectively.CONCLUSIONPCOS in non-obese patients is linked with good biotechnological and clinical IVF outcome